AFETLERİ, YANGINI YÖNETEMİYORSUNUZ. YANIYORUZ..

HİROŞİMA`NIN YILDÖNÜMÜNDE BİR KEZ DAHA PAYLAŞIYORUZ..

NÜKLEER SANTRAL MACERASINDAN VAZGEÇİLMELİDİR.

İkinci Dünya Savaşı sürerken ABD‘nin 6 Ağustos`ta Japonya‘nın Hiroşima, 9 Ağustos‘ta da Nagazaki kentlerine atom bombası atmasının üzerinden 76 yıl geçmiştir. 1,5 kilometre çapındaki alanda her yeri dümdüz eden atom bombası Hiroşima‘nın yüzde 70‘ini yok ederken ilk aşamada 80 bin ve 1945 sonuna dek ise 140 bin kişinin ölümüne yol açmıştır. Nagazaki`de ise ilk aşamada 80 bine yakın kişi ölmüş ve Nagazaki‘nin yarısı yok olmuştur. Radyasyonun etkileri yıllarca sürmüş, milyonlarca insanın sakat, hastalıklı, yoksul yaşamasına, daha sonraki nesiller bile sağlıksız ve sakat doğmuştur. Hiroşima katliamının 76`ıncı yıldönümünde nükleer tehlike, halen başımızın üzerinde tüm dehşetiyle durmaktadır. Nükleer silahlar oluşan dehşet dengesi nedeniyle kullanılamamaktadır. Ancak nükleer tehlike Nükleer Güç Santralleri ve Radyoaktif atıklarla varlığını sürdürmektedir.

Nükleer katliamın üzerinden geçen 76 yılda dünya, birçok nükleer kazaya maruz kalmıştır. Felaketlerin boyutları, kamuyu ile tam paylaşılmadan yaşanmaya devam etmiştir. Çernobil ve Fukuşima nükleer felaketleriyle yıkımın büyüdüğü süreçlerde dünya nükleer teknolojiyi tartışmaya başlarken, ülkemiz tüm bu felaketlerden uzakta nükleer kontrolsüzce nükleer santral kurma çalışmalarına devam ediyor.

Ülkemiz Mersin Akkuyu ve Sinop İnceburun`da devam eden Nükleer Santral Yapım süreçleri ile büyük çevresel ve yaşamsal risklere itiliyor. Santrallerin ÇED Raporlarının yetersizliğine yönelik hukuki süreçler ve itirazlar dikkate alınmadan devam eden yapım sürecinde yaşanan ve kamuoyuna yansıyan eksiklikler riskin boyutunu da büyütmektedir.

Nükleer atıkların nasıl bertaraf edileceğinin cevabı bulunmamakla birlikte, Kentimizde, Gaziemir`de 1940lı yıllarda kurulan Aslan Kurşun Fabrikası sahasında 2007 yılında tespit edilen tehlikeli ve radyoaktif atıklar ile ilgili 7 yıl önce tarihin en büyük çevre cezasının kesildiği süreçte 14 yıllık zaman dilimi sonunda atıklar hala sahada bertaraf edilmeyi beklerken İzmir Halkı radyoaktif atıklarla birlikte yaşamaya devam ediyor.

Dönemin Çevre Bakanlığı tarafından Geri Dönüşüm tesisi olarak lisans almış olan ve denetimleri gerçekleştirilen bir firmanın bahçesinde bulunan atıklar ile ilgili olarak; atıklarımızı mevzuatlarımıza uygun olarak bertaraf etmekle yükümlü olan lisanslı ve denetim altındaki tesislerde bile bu süreci yaşıyorsak; atıklarımızı doğru yönettiğimizi söylemek mümkün müdür?..

Nükleer santralleri mutfak tüpünden daha az tehlikeli gören, Nükleer Santraller ile ilgili süreçleri hızlı bir şekilde işleten, ÇED süreçlerini halkın katılımını engelleyen yönetimlerin kentimizdeki atıklarla ilgili süreçteki gösterdikleri tutum; ülkemizde ve kentimizde yaşamlarımızın nasıl hiçe sayıldığının önemli bir göstergesidir. Radyoaktif atıkların nasıl İzmir‘e geldiği ve bu alanda gömüldüğü konularında ise bugüne kadar herhangi bir açıklama ya da işlem yapıldığı bilgisi kamuoyu ile paylaşılmamıştır.

Ülkemizi nükleer santral macerasına kontrolsüz bir şekilde hızlandıran yönetimler; 14 yıldır İzmir Kentinin ortasında bulunan radyoaktif atıkların nasıl kimin tarafından geldiğini açıklayamadığı gibi alanını temizlenmesine yönelik hiçbir çalışma yapamamıştır. İzmir`deki radyoaktif atık sorununu 14 yıldır çözemeyen yetkililer Nükleer santrallerin geri dönüşü olmayan risklerini nasıl yöneteceklerdir sorusuna cevap bekliyoruz.

Ülkemizin son dönemde yaşadığı deprem, sel gibi tüm afetlerde yönetim ve koordinasyon sorunu ile karşı karşıya kaldık.Günlerdir yaşadığımız yangın felaketisüresince alınamayan önlemlerle yangının büyüdüğünü, kontrol altına alınamadığı gerçeğini yaşarken, afet yönetim sürecinde yaşanan eksiklikler,ekipman, personel yetersizlikleri gibi süreçlerde her zaman olduğu gibi toplumsal çabalar  ile felaketi atlatmaya çalışıyoruz.

Yangının termik santrale sıçraması, bölgedeki diğer termik santrallere yaklaşması ile felaketin boyutları daha da büyüdü. Yaşanan yangın ile oluşan kayıplar, süreçte termik santrale yönelik risklere rağmen termik santrale ulaşması ve yanması ile kamuoyuna şeffaf bilgi verilmesi, yangına müdahale eden personel ve bölge halkına yönelik müdahaleler, gerekli koruyucu ekipman vb. ihtiyaçlardaki eksiklikler ile müdahale edenlerim tüm çabalarına rağmen yönetim anlayışların yarattığı ve her afette yaşanan yetersizlikleri tekrar tekrar yaşıyoruz.

Afetleri yönetemeyen, yangını kontrol edemeyen, termik santrale ulaşması sürecini ve yangını yönetmeyen anlayış, nükleer santraller ve kaza riskini nasıl yönetecektir. Bu noktada nükleer santral sürecinde olası bir kaza riski ve nükleer atıklara yönelik acil durumlarda müdahale, maske, iyot tableti vb. koruyucu ekipman temini ve yaşamı koruma şansı var mıdır?

Hiroşima, Çernobil Nükleer Faciası, Fukuşima felaketi ve sonrasında yaşananlar ve son olarak yaşadığımız yangın felaketi ile ortaya çıkan riskler ile birlikte Kentimizde Gaziemir`de yaşadığımız radyoaktif atıklar süreci bir kez daha göstermiştir ki; Nükleer Santral macerasından vazgeçilmelidir.

TMMOB Çevre Mühendisleri Odası İzmir Şubesi olarak; ülkemizde ve kentlerimizde doğal varlıklarımızın korunarak geliştirilmesini yaşamsal bir olgu olarak değerlendirdiğimizi bir kez daha tekrarlıyoruz. Bu süreçte taraf olduğumuzu; Yaşamın ve Kamu Yararı tarafında olduğumuzu, Nükleer Santrallerin Durdurulması çağrımızı ve kararlılığımızı bir kez daha paylaşıyoruz...

TMMOB Çevre Mühendisleri Odası İzmir Şubesi